Zo zijn we niet getrouwd.

Op enig moment in mijn leven kreeg ik te maken met een relatiecoach, omdat mijn huwelijksbootje niet rustig en romantisch voortkabbelde maar meer weg had van een wildwatertocht op een woeste rivier.

In mijn overtuiging dat dit schip nog te redden was, riep ik de hulp in van een relatiecoach. Hij was een professionele, prettige, rustige, wijze coach. En op zeker moment verzuchtte ik: “u heeft vast een hele mooie relatie met uw partner thuis… ”.  Daarop zei de man: “Nou … een kapper knipt zijn eigen haar ook niet.” Geweldig, diep respect voor deze coach. Zelfreflectie, humor en competent.

Overigens, mijn huwelijksbootje zonk een paar maanden later maar dat was de coach natuurlijk niet te verwijten!

In mijn praktijk van personal – en loopbaan coaching richt ik mij op mensen die worstelen met werk- en levensvraagstukken. Daar liggen mijn competenties.  Zo kwam er een paar weken geleden een jonge vrouw. Haar vraagstuk ging over burn-out verschijnselen door overbelasting. Zelfstandig ondernemer, echtgenote, moeder van 3 kinderen. Het plezier in haar gezin en in haar eigen onderneming ebde weg. We voerden een aantal gesprekken en er trad verbetering op. Ze kon beter haar grenzen aangeven en daardoor meer energie halen uit zaken die voor haar belangrijk waren. Op enig moment gaf ze aan dat haar partner wilde meekomen. Hij wilde graag eens horen hoe zo’n coachgesprek verliep. Ik gaf aan dat dit altijd tot de mogelijkheden behoorde, maar dat er wel spelregels waren. Mijn coaching is transparant. Ik coach mijn cliënt, niet de partner. Ik houd mij aan de ethische code van mijn beroep. Dat betekent dat ik a) nooit over mijn coachee met anderen praat, mits met uitdrukkelijke toestemming en b) dat ik geen coaching aanbied op thema’s waar ik niet goed in ben. In mijn geval dus: géén relatie coaching!

Zo kwam het dat haar man meekwam en verwachtingsvol tegenover mij ging zitten. Hij vroeg aan mij of ik vond dat het goed ging met zijn vrouw. En zonder mijn antwoord af te wachten gaf hij aan wat hij er van vond. Er volgde een opsomming van zaken waar hij het thuis niet mee eens was. Dit varieerde van huishoudelijke taken tot en met de opvoeding van de kinderen. Of ik dat ook niet zag, of ik hierin zou kunnen sturen, of ik zijn vrouw niet kon vertellen dat zij …. Ondertussen liep mijn cliënt rood aan en begon zich te verdedigen. De sfeer werd onprettig. En bij mij gingen de alarmbellen af:

Dit was niet mijn vak. Ik was géén relatiecoach. Dit schip zou mogelijk zinken maar ik kon er niets aan doen. Ik wilde naar de haven van mijn eigen competenties. Waar ik goed in ben. Mijn veilige haven. Daar ligt mijn sterkte. Ik bedacht: de wal keert het schip! Ik ben de wal: ik beëindig dit gesprek. Mijn cliënt en haar man verlieten mijn kantoor. Het resultaat was voor iedereen teleurstellend. En toch was het goed zo!  Ik ben trouw gebleven aan mezelf, kapitein op mijn eigen schip. Ik ken mijn competenties.

Mocht je een vraag hebben over relaties? Ik ken een hele goede relatiecoach. Zie boven, ik verwijs je graag! Mocht je een vraag hebben over alle andere thema’s die raken op het vlak van werken en leven, dan ben ik jouw coach. Vanuit mijn veilig haven met mijn competenties gaan we voor een behouden vaart. Zo zijn we getrouwd, zo ben ik trouw aan mezelf, mijn kwaliteit en aan de ethische code van mijn beroep als coach.

Deel deze blog

Bekijk de rest van onze blogs

Een ontwikkelgesprek met een gecertificeerd Noloc coach: Nuttig of nodig?

Een Noloc ontwikkelgesprek biedt waardevolle kansen voor zowel werknemers als organisaties. Het stelt werknemers in staat om met een deskundige en ervaren coach hun potentieel te bespreken en interne mobiliteit te verkennen. En omdat voor organisaties gemotiveerde medewerkers van onschatbare waarde zijn, is het wellicht een goed idee om een onafhankelijk en gecertificeerd specialist, zoals een Noloc coach, daarbij advies te laten geven. Want door aan te sluiten op de interne motivatie van werknemers ontstaat er meer betrokkenheid en duurzame inzetbaarheid.

De praktijk wijst uit dat je met goed en onafhankelijk loopbaanadvies je beste mensen binnenboord houdt en de organisatie intrinsiek kan blijven doorgroeien. Noloc professionals werken daarom al van oudsher voor zowel kleine als grote organisaties, zowel voor diverse overheden als voor succesvolle commerciële bedrijven.

𝗩𝗼𝗼𝗿 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗻𝗲𝗺𝗲𝗿𝘀

Voor werknemers is het essentieel om regelmatig stil te staan bij hun motivatie, ambities en loopbaanontwikkeling. In een wereld waarin werk voortdurend verandert door technologische innovaties en traditionele loopbaanpaden niet meer vanzelfsprekend zijn, kan een Noloc ontwikkelgesprek helpen om werkstress te voorkomen en zelfvertrouwen en vitaliteit te vergroten. Samen met een Noloc coach reflecteren op vaardigheden, ambitie, zingeving, werk-/privébalans en groeimogelijkheden. Dit levert waardevolle inzichten en praktische handvatten voor de toekomst en carrière.

𝗩𝗼𝗼𝗿 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗴𝗲𝘃𝗲𝗿𝘀

Door te luisteren naar wensen en ambities van werknemers en samen te zoeken naar ontwikkelingsmogelijkheden, kunnen nieuwe kennis, vaktechnische vaardigheden en persoonlijke vaardigheden worden ontwikkeld. Een gecertificeerde Noloc coach helpt organisaties om functies creatief aan te passen zodat de individuele talenten van medewerkers optimaal tot hun recht komen. Door af te stemmen op medewerkers en samen te werken op basis van deskundig advies wordt het potentieel van zowel medewerkers als organisatie vergroot.

Een ervaren Noloc loopbaanprofessional is gecertificeerd en helpt bij het reflecteren op loopbaanervaringen, uitdagingen, successen en leermomenten. Met een Noloc-gecertificeerde coach ben je verzekerd van loopbaanbegeleiding die het verschil kan helpen maken.

Maak gebruik van deze waardevolle mogelijkheden en meld je nu alvast aan voor een gratis ontwikkelgesprek op noloc.nl/gratisadvies.

24/08/2023

Toen mijn vader midden jaren negentig zijn aannemersbedrijf beëindigde, was dat op de eerste plaats omdat hij graag in goede gezondheid met vroegpensioen wilde gaan.

Maar op de tweede plaats: een reden die van wezenlijke impact was op zijn werkgeluk, de computer deed zijn intrede. En daar werd mijn vader niet blij van. Gelukkig viel dit samen met een natuurlijk moment om de zaak te verkopen. En zo werd er nooit meer gepraat over de computer die er niet gekomen zou zijn.

Nu, ruim 35 jaar later, lees ik in het Algemeen Dagblad: “Oplichters zien kans schoon met ChatGPT”. 

Criminelen maken gebruik van ChatGPT om frauduleuze mails te schrijven die niet van echt te onderscheiden zijn. Experts vrezen een vloedgolf aan phishingmails en stellen dat vooral kleine bedrijven en ouderen zonder digitale kennis risico lopen. Risico’s zijn groot doordat sommige doelgroepen nu al moeite hebben om phishing te herkennen, de overheid géén uniforme werkwijze heeft en criminelen meer mogelijkheden hebben dan ooit. De opmars van kwaadaardige Artificiële intelligentie vergroot de risico’s nog eens.

Er is een wetsvoorstel goedgekeurd in het Europees Parlement waarin het ontwerpen van AI wordt gereguleerd. Maar geloof me, dit gaat niet werken. De wet is al achterhaald en updates houden dit niet bij. Want AI is een technologie die niet twee of drie keer sneller en slimmer wordt per jaar, maar een miljoen keer! Waar ligt dan nog een kans of een oplossing? 

De overheid kan hier wat betekenen. Door voorlichting, hulp en aandacht. Zoals nu ook op beperkte schaal gebeurt in de bibliotheken waar ouderen digivaardig worden gemaakt. Dit is een mooi initiatief. Maar het moet verder gaan dan dat. We kunnen zelf ook iets doen! Elk mens moet de mogelijkheden krijgen om deel te blijven uitmaken van de maatschappij. Laten we zorgen voor een plek waar burgers even op ‘digitaal verhaal’ kunnen komen. Met mensen ter plekke die in ‘’gewone mensen taal’’ kunnen uitleggen welke digitale ontwikkelingen boven de markt hangen. Een markt waar we allemaal samenkomen. Maak mensen weer deelgenoot van de digitale wereld. Verbind mensen! 

Vroeger kon mijn vader nog kiezen om digitalisering aan zich voorbij te laten gaan. Die tijden zijn voorbij. Laten we iets doen, zodat iedereen weer van alle markten thuis kan zijn. Samenkomen en verbonden blijven juist nu in een tijdperk van digitale revolutie met risico’s van afhaken, uitsluiting en isolement. Laten we samen kijken hoe we daar werk van kunnen maken!

08/08/2023

Graflinten voor mijn zusje …..op 14 juli is het 10 jaar geleden…..

In 2012 kreeg ik het slechtste bericht van mijn leven. Mijn lieve zusje… de kanker was uitgezaaid. Ze zou de wedstrijd deze keer niet meer winnen. Onze levens lagen in duigen. Monique, mijn allerliefste zusje, moeder van 3 kinderen, tandarts en praktijkeigenaar. Onze levens waren verweven met elkaar. Hoe moesten we verder? We wilden nog zoveel mogelijk tijd samen doorbrengen. Maar er moest ook nog heel veel geregeld worden. Monique vroeg mij om in haar praktijk te komen werken. Gewoon, personeelszaken, iets dat ik elders in de gezondheidszorg ook al deed. Ik zei ja en gaf mijn baan op. Er was werk te doen. Maar er was meer dan werk: Mijn ouders, mijn kinderen, mijn vrienden. Iedereen was betrokken, er werd lief en leed gedeeld. Het was een intense periode met diep verdriet maar ook met hele mooie herinneringen. Lachen, huilen, gekke dingen, hoopvolle uitslagen, verdrietige ontwikkelingen, alles werd gedeeld. En door de krapte in tijd en ruimte deelden we veel in de ether, vooral mail was een fijn medium om snel iedereen een update te geven.

En op een avond na een lange dag ziekenhuis Maastricht tikte ik een mail: Vandaag ben ik met Monique naar het AZM geweest voor een volgende chemo. We hadden in de auto grappen gemaakt. Ze stak de draak met haar pruik die, onder de stoel geschoven en opgepropt, eruitzag als een hamster in een kooi. Toen we het zebrapad overstaken moest ineens “die hamster” weer op haar hoofd. Gierend van het lachend en ondertussen huilend van verdriet gingen we naar de chemo. Een bakje blauwe bessen mee omdat dit de kanker nog zou kunnen remmen. Maar haar prognose is slecht. We weten het…we maken ervan wat nog kan….Morgen ben ik weer op de praktijk. Nu even proberen te slapen.

Terwijl ik de laatste woorden tikte viel mijn oog op een advertentie rechts in beeld. Graflinten en grafwerk. Mijn hart stond stil. Wat een toeval. Ik tik een verhaal en ineens komt zo’n reclame vanuit Google. Ik sliep slecht die nacht. Om allerlei redenen….

Monique overleed op 14 juli 2013. Het vreselijkste, maar ook het mooiste afscheid. Ik ging weg in de praktijk. Ik liep met mijn ziel onder de arm. En begon mijn eigen bedrijf. En niet alleen door het grote verdriet

06/07/2023